ADIEU MON PAYS/ ENRICO MACIAS
ADIEU MON PAYS
J'ai quitté mon pays, j'ai quitté ma maison
Ma vie, ma triste vie se traîne sans raison
J'ai quitté mon soleil, j'ai quitté ma mer bleue
Leurs souvenirs se reveillent bien après mon adieu
Soleil, soleil de mon pays perdu
Des villes blanches que j'aimais,
Des filles que j'ai jadis connu
J'ai quitté une amie, je vois encore ses yeux
Ses yeux mouillés de pluie, de la pluie de l'adieu
Je revois son sourire si près de mon visage
Il faisait resplendir les soirs de mon village
Mais du bord du bateau qui m'éloignait du quai
Une chaîne dans l'eau a claqué comme un fou
J'ai longtemps regardé ses yeux bleus qui fuillaient
La mer les a noyé dans le flot du regret
ELVEDA ÜLKEM
Ülkemi terkettim, evimi terkettim
Hayatım, hüzünlü hayatım sürünüyor sebepsiz
Güneşimi terkettim, terkettim mavi denizimi
Hatıraları uyanıyor veda edişimden çok sonra (bile)
Güneş, kaybolan ülkemin güneşi
Sevdiğim beyaz şehirler
Bir zamanlar tanıdığım kızlar
Bir arkadaşı terkettim, hala görürüm gözlerini
Yağmurdan, veda yağmurundan ıslanan gözlerini,
(Onun) gülüşünü tekrar görüyorum yüzüme bu kadar yakın
(Gülüşü) ışıldatırdı köyümün akşamlarını
Ama beni limandan uzaklaştıran geminin güvertesinden (uzanan)
bir zincir çılgın gibi şıngırdadı suda
Uzun süre bakakaldım (onun) gittikçe uzaklaşan mavi gözlerine
Deniz silip attı onları pişmanlığın (ayrılığın) dalgasında
