LE TEMPS DES FLEURS/dalida

LE TEMPS DES FLEURS Dans une taverne du vieux Londres Où se retrouvaient des étrangers Nos voix criblées de joie montaient de l'ombre Et nous écoutions nos coeurs chanter C'était le temps des fleurs On ignorait la peur Les lendemains avaient un goût de miel Ton bras prenait mon bras Ta voix suivait ma voix On était jeunes et l'on croyait au ciel La, la, la... On était jeunes et l'on croyait au ciel Et puis sont venus les jours de brume Avec des bruits étranges et des pleurs Combien j'ai passé de nuits sans lune A chercher la taverne dans mon coeur Tout comme au temps des fleurs Où l'on vivait sans peur Où chaque jour avait un goût de miel Ton bras prenait mon bras Ta voix suivait ma voix On était jeunes et l'on croyait au ciel La, la, la... On était jeunes et l'on croyait au ciel Je m'imaginais chassant la brume Je croyais pouvoir remonter le temps Et je m'inventais des clairs de lune Où tous deux nous chantions comme avant C'était le temps des fleurs On ignorait la peur Les lendemains avaient un goût de miel Ton bras prenait mon bras Ta voix suivait ma voix On était jeunes et l'on croyait au ciel La, la, la... On était jeunes et l'on croyait au ciel Et ce soir je suis devant la porte De la taverne où tu ne viendras plus Et la chanson que la nuit m'apporte Mon cœur déjà ne la reconnaît plus C'était le temps des fleurs On ignorait la peur Les lendemains avaient un goût de miel Ton bras prenait mon bras Ta voix suivait ma voix On était jeunes et l'on croyait au ciel La la la... On était jeunes et l'on croyait au ciel *************** In a tavern of old London Where met foreigners Our voices sieved out with joy took up shade And we listened our hearts singing It was the time of flowers They ignored fright The following days had a taste of honey Your arm took by the arm Your voice followed my voice They were young persons and they believed in the sky ,... They were young persons and they believed in the sky And then the days of fog came With strange noise and tears How much I passed without moon at night To search the tavern in my heart Very as at the time of flowers Where they lived without fright Where every day had a taste of honey Your arm took by the arm Your voice followed my voice They were young persons and they believed in the sky ,... They were young persons and they believed in the sky I pictured myself dispelling the fog I believed I shall take back up the time And I invented of moonshine Where both sang to us as before It was the time of flowers They ignored Karşılanan yabancıların olduğu yaşlı Londra'nın bir tavernasında, bizim seslerimiz, dışarı eledi, sevinçle, gölgeyi aldı, ve biz, söylüyor olan bizim kalplerimizi dinledik, onların, takip eden günlerin, balın bir tadı olduğu korkuyu görmezlikten geldiği çiçeklerin zamanıydı, senin kolun, onların, genç kişiler olduğu benim sesim izlenen kol tarafından senin sesini aldı, ve onlar, gökyüzüne inandı... Onlar, genç kişilerdi, ve onlar, gökyüzüne inandı, ve sonra sisin günleri, benim, ay olmadan geceleyin ne kadar onların, her gün balın bir tadı senin kolun, kol tarafından senin sesini almıştı korku olmadan yaşadığı çiçeklerin çok öyle zamanında benim kalbimde tavernayı aramayı geçtiğim garip gürültü ve gözyaşlarıyla geldi, onların, genç kişiler olduğu benim sesimi izledi, ve onlar, gökyüzüne inandı... Onlar, genç kişilerdi, ve onlar, benim, beraberce önce olduğu gibi onların, görmezlikten geldiği çiçeklerin zamanı olduğu bize söyledi benim, benim, zamanın yukarısını geri alacak olduğuma inandığım ve benim, boş laftan icat ettiğim sisi giderirken kendimi resmettiğim gökyüzüne inandı

LOVE İN PORTOFİNO AŞKI PORTOFİNO'DA BULDUM (Aşkı Portofino'da buldum) (Çünkü hala hayallere inanıyorum) Kaderin tuhaf oyunu (Portofino'da kalbimi aldı Sabahın tatlı büyüsünde) Deniz seni bana getirdi) Gözlerimi hafifçe kapıyorum Ve yanımda Portofino'da Seni yeniden görüyorum Seni beklemekte oldugum gökyüzünün bir köşesini hatırlıyorum O kadar sevdiğim yüzünü hatırlıyorum Ve öpülesi dudaklarını Aşkı Portofino'da buldum O öpücükleri bir daha asla unutmayacağım yolum artık hüzünlü değil Portofino'da aşkı buldum Bir zamanlar Portofino'da sadece sabahları, çanını sadece sabahları, Portofino uyanırken çalabildigi için canı sıkılan yaşlı bir çancı vardI Ama o ilahi geceden sonra Gündüz vakti çan çalarken duydular Bizim aşkımız için çalıyordu, Portofino'nun komşu köylerinde bile duyulan o çanı Beni küçük ahşap dağ evine götüren kocamı görüyorum Beni kollarında taşıyarak eşikten atlatan kocamı Orda Portofino'da ne zaman yaşlı çancı çanını çalsa bizim evliliğimizi bulutlara dogru haykırır, Portofino'da DALİDA DİNLİYORUM DALİDA VİDEO